به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، پروانه سهرابی، اولين بانوی مدير فرودگاهی در ايران در گفتوگو با روابط عمومی شرکت فرودگاهها و ناوبری هوایی ایران، به تبیین برنامهها و دغدغههای خود در اداره فرودگاه آبادان پرداخت.
وی میگوید: از سال ٨٣ كارم را در فرودگاه شروع كردم. در سازمان، همه مديران مرد بودند و چيزي بهعنوان مدير زن نداشتيم و اين موضوع برايم سوال بود كه چرا زنان در جايگاه مديريتي قرار نگرفتهاند و همين انگيزهاي شد تا هدفمند حركت كنم. تحصيلم را ادامه دادم و در عين حال وظايفم را نيز انجام ميدادم، چون واقعا ميخواستم روزي اين پست را تصاحب كنم، ميخواستم ثابت كنم که زنان هم ميتوانند در جايگاه سخت كار كنند.
سهرابی ادامه می دهد: مسووليتهاي متفاوتي داشتم، مدتي مسوول آمار بودم و مدتي هم مسووليت فناوری اطلاعات و آموزش را بر عهده داشتم. شش سال ریيس اداره عمومي بودم و سپس معاون اداره كل فرودگاه اهواز شدم. به صورت پلكاني رشد كردم و در دوران معاونت تا آنجايي كه توانستم، سعي كردم رسالت زنان را حفظ كنم.
مدیر فرودگاه آبادان با تاکید بر اینکه زنان نیز مانند مردان دارای توانایی در مدیریت بحران هستند، میگوید: در دوران جنگ تحميلي ١٦سالم بود، ساكن هفتكل خوزستان بوديم، استاني كه دقيقا وسط بحران بود و مردمش با همه وجودشان جنگ را لمس كردند. يادم است وقتي در شهرستان مسجد سليمان موشك زدند، سه شب خيلي سخت را گذرانديم. ٢٠٠ نفر شهيد شده بودند و تا زماني كه آمبولانس و نيروهاي كمكي برسند، ما جنازه زنان و مردان را از هم جدا ميكرديم. مردم خوزستان مرا از همان زمان به ياد دارند، آنهايي كه آن شب، يك دختر ١٦ساله را وسط اجساد شهدا ديده بودند و آنهايي كه بعدها از ديگران شنيدند، خوب ميدانند كه يك زن هم، فارغ از جنسيت ميتواند به دل بحران برود. من فكر ميكنم هنوز يك كم زود است زمان همه چيز را اثبات خواهد كرد. هرچند كه اميدوارم هيچوقت شاهد بحران در كشور نباشيم.
وی درباره عکس العمل اهالی آبادان به انتصاب یک مدیر خانم می افزاید: بعد از اينكه بهعنوان مدير فرودگاه آبادان انتخاب شدم، مردان عشاير عرب خوزستان هم براي عرض تبريك به فرودگاه آمدند. خيلي برايم جالب بود. مردم خوزستان هنوز هم مرا به خاطر دوران جنگ و آن سه شبي كه برايتان تعريف كردم به ياد دارند و به همين دليل مردم واقعا خوشحال شدند. الان دو ماه گذشته و هنوز مردم به ديدنم ميآيند و تبريك ميفرستند. خوشبختانه مردان نیز امروز انتظار دارند که زنان وارد عرصههاي مديريتي شوند و سعي ميكنند زنان را در جايگاههاي ويژه ببينند.
سهرابی با اذعان بر اینکه مدیریت فرودگاه كاري حساس و غيرقابل پيشبيني است، می گوید: براي اين كار بايد هوش هيجاني داشته باشید و نميتوانيد آدم معمولي باشيد، همچنین لازم است که اهل ریسک و خطر کردن باشید. من سليقهاي انتخاب نشدم، انتصابم به دليل عملكردم بود و وقتی اثباتكردم ميتوانم كارهاي معاونت خدمات فرودگاهي و معاونت عمليات هوانوردي را هم انجام دهم مديران بالادستيام متوجه شدند يك زن هم توانايي اين نوع كارها را دارد.
وی با تاکید بر اینکه هميشه بهدنبال اين هستم كه جامعه زنان بايد به سمت مطلوب برود، می افزاید: زماني در استان خوزستان شوراهاي راهبردي بانوان را تشكيل دادم، شورايي كه همگي اعضايش قشر روشنفكر بودند. هدف من اين بود كه جامعه زنان در جهت توسعه گام بردارند و با حفظ ارزشها از وضع موجود به سمت مطلوب حركت كنند. بايد بپذيريم زنان نيمي از جامعه هستند، اين نيمي از جامعه حقي دارند. مشكلي كه درباره حضور زنان در عرصههاي شغلي وجود دارد فقط اين نيست كه شاید آنها از طرف جامعه مردان پذيرفته نميشوند، بلكه گاهي اوقات زنان از طرف خود زنان هم پذيرفته نميشوند، بنابراين اين موضوع بايد زيربنايي اصلاح شود و تعداد انجمنها و احزابي كه در خصوص حقوق زنان فعاليت ميكنند، افزایش یابد.
سهرابی همچنین با اشاره به انجام بین ٢٧ تا ٥٦ پرواز روزانه در فرودگاه آبادان تاکید میکند: اين فرودگاه که روزی دومین فرودگاه کشور بود و نام بین المللی را دارد، در شأن اين شهر و مردم آن نيست، البته از نظر هوانوردي در حيطه عملياتي مشكل خاصي وجود ندارد، ولی از لحاظ ساختماني، تسهيلات و خدمات کاستی های مهمي دارد که تلاش ميكنيم به سرعت كمبودها را جبران كنيم. به جوانگرايي اعتقاد دارم و اگر تا ١٠سال ديگر زنده باشم، دوست دارم مديران جوان را تربيت كنم و فقط در كنار آنها باشم.
وی تاکید کرد: جا دارد از حمايتهاي خوب وزير راه و شهرسازي در تسريع انجام پروژه هاي فرودگاه آبادان و نيز اعتماد خاص سياوش اميرمكري، مديرعامل شركت فرودگاه ها و ناوبري هوايي ايران به بانوان توانمند در واگذاري سمت هاي مديريتي و نيز از حمايت هاي بي دريغ مشاور امور بانوان وزير راه وشهرسازي قدرداني كنم. اگر ديدگاه وزير و مديرعامل شركت فرودگاهها و ناوبری هوایی ایران نسبت به جايگاه زنان در كشور غیر از این بود، من هم به عنوان نمايندهاي از جامعه زنان در اين جايگاه قرار نميگرفتم.