شرکت‌های هواپیمایی به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان صنعت هوانوردی کشور روزهای سخت و البته خطرناکی را پشت سر می گذارند. از سویی با وظیفه مهمی به نام« جهش تولید» مواجه هستند و باید تمامی همت و انگیزه خود را در جهت تحقق دستورات مقام عظمای ولایت، جزم کنند و از سویی پا تا گردن درگیر بحران کرونا و زمین گیری هواپیماها هستند.
شاید به جرات بتوان بیان کرد که مشقات کرونا از ۴۰ سال تحریم اقتصادی برای ایرلاین‌های ما بیشتر است. پس باید پرسید در سال ۹۹ چه بر سر شرکت‌های هواپیمایی خواهد آمد؟ آیا یکی پس از دیگری از میدان رقابت حذف خواهند شد؟ آیا با تعدیل نیرو مواجه خواهند شد؟ در پاسخ به این پرسش‌ها باید به این نکته اشراف داشت که باید میان دوره درگیری با کرونا و دوران پساکرونا تفاوت قائل شد. دوره درگیری با کرونا که نزدیک به ۵۰ روز است در آن به سر می بریم، توانسته است اقتصاد صنعت هوانوردی مان را به نابودی بکشاند. شرکت‌های هواپیمایی، شرکت‌های ارائه کننده خدمات، شرکت‌های گردشگری و حتی صنعت فرودگاهی از جمله مواردی است که در این مدت با مشکلات متعددی مواجه شده‌اند. خبرگزاری‌ها از ارسال نامه مدیران ایرلاین‌ها به وزیر راه و شهرسازی خبر می دهند و منتظر بسته‌های حمایتی دولت هستند و وزیر، عدم تعدیل نیرو را یکی از شروط دریافت حمایت می‌نامد.
از سوی دیگر، دولت و ایرلاین‌ها به این نقطه مشترک رسیده اند که یکی از مهم‌ترین مسیرهای رونق صنعت هوانوردی کشور، حمایت دولت است و البته میان واژه «حمایت دولتی » و «وابستگی به دولت» تفاوت بسیاری است. ایرلاین‌ها و دولت به خوبی می‌دانند که صنعت هوانوردی، یکی از مهم‌ترین ارکان تحقق آرمان‌های جهش تولید است. دولت می تواند در زمینه عدم پرداخت هزینه پارک و زمینگیری هواپیما در فرودگاه‌ها در شرایط کنونی و همچنین عدم پراخت عوارض فرودگاهی در شرایط پس از کرونا به مدت زمان محدود در حوزه فرودگاهی از شرکت‌های هواپیمایی حمایت کند.
همچنین با هماهنگی با شرکت پخش و پالایش فرآورده های نفتی، وصول بدهی ایرلاین‌ها به زمان دیگری موکول شود، در زمینه بدهی‌های بانکی و اقساط ایرلاین‌ها به موسسات پولی و بانکی، هماهنگی لازم در خصوص تعویق اقساط صورت گیرد، پرداخت وام و تسهیلات ویژه برای ایرلاین‌ها نیز می تواند موثر و راهگشا باشد.
از سوی دیگر، صنعت بیمه کشور در هوانوردی، نقش موثر و کارا نداشته و تنها به بیمه کردن هواپیما، تجهیزات و پرسنل بسنده شده است اما می توان با ایجاد بسته‌های بیمه حمایتی و سرمایه گذاری، نقش موثری در بحران های آتی داشت.
مقام عالی وزارت راه و شهرسازی در موارد متعددی مانند پاسخ به نامه اخیر ایرلاین‌ها و همچنین در دیدار با خلبانان شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی در زمان مدیریت خانم شرفبافی و حتی در جمع مدیران شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری کشور در مراسم معارفه مهندس امیرمکری، به وفور به سرمایه انسانی متخصص و توجه ویژه مدیران به این امر اشاره می کند و عملا در پاسخ خود، این موضوع را پیش شرط حمایت دولت می داند.
به نظر می رسد، دولت و صنعت هوانوردی کشور که از ترکیب چندین شرکت بخش خصوصی با دولتی تشکیل شده است، توانسته‌اند به نقاط مشترکی برسند، نقاطی که در سال‌های قبل کمتر به چشم می‌آمد.صنعت هوانوردی، شامل تولید و ارائه خدمت به تولیدکنندگان است و بی شک با موقعیت جغرافیایی ایران، توسعه و رونق هوانوردی می تواند به شکوفایی تولید و اقتصاد کشور منجر شود، اما این روزها، روزگار مرگ و زندگی ایرلاین‌های ایرانی است و البته کرونا با تمام چهره سیاهی که دارد، توانست نکات زیبایی از تفکر مدیران کشور و صنعت هوانوردی را به نمایش بگذارد.