شناسهٔ خبر: 81258 - سرویس مسکن و شهرسازی
نسخه قابل چاپ

در جلسه بررسی ضرورت تدوین دستورالعمل طراحی سازه های مجهز به میراگرها و جداگرها مطرح شد

رعایت مقررات ملی ساختمان در ساختمان های بلند پایش می شود/ بهره مندی از ظرفیت میراگرها و جداسازها در ساختمان های بلند، سازه های دریایی و پل ها

نشست امکان سنجی ضرورت تدوین دستورالعمل سازه ای مجهز به میراگرها و جداسازها نشست ضرورت توسعه و ترویج استفاده از سیستم های جداساز لرزه ای و میراگرها به ویژه در ساختمان های بلند، سازه های دریایی، و پل ها، برگزار شد.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، نشست دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان با حضور مدیرکل و کارشناسان آن دفتر و همچنین رییس دانشکده عمران دانشگاه امیرکبیر و دو شرکت استارتاپی وابسته به دانشگاه های تهران و امیرکبیر و مدیر آموزش سازمان نظام مهندسی آذربایجان شرقی در ساختمان دادمان برگزار شد.

حامد مانی فر مدیرکل دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان گفت: در زلزله های رخداده در کشور از جمله زلزله های ایلام، خراسان شمالی، کرمان و به ویژه زلزله آبان ۹۶ کرمانشاه در شرایط ایستایی سازه، یکی از پارامترهای اصلی در تلفات جانی و مادی، تخریب سازه ای و شکست میان قاب ها بود.

مدیرکل دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان تصریح کرد: رعایت مقررات ملی و کنترل ساختمان به ویژه در ساختمان های مهم، پایش می شود و در دستورکار بخش کنترل و نظارت عالیه دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان قرار دارد.

مانی فر بر ضرورت توسعه و ترویج استفاده از سیستم های جداساز لرزه ای و میراگرها خصوصا در ساختمان های بلند، تاکید کرد.

در این نشست، در خصوص توجیه پذیری اقتصادی طرح بهسازی و تجهیز ساختمان ها به جداسازه ها و میراگرها نکاتی ارایه شد. بنا بر اعلام نمایندگان شرکت های استارتاپی حاضر در نشست، سیستم های جداساز لرزه ای علاوه بر آنکه قابلیت احیای هزینه های اجرای جداساز لرزه در ساختمان را دارند از بروز هزینه های اضافی و هدر رفت سرمایه در طی عمر مفید سازه ها و ساختمان ها جلوگیری کرده و به طور قابل ملاحظه ای منفعت اقتصادی دارند.

میراگرها فنرهای بسیار بزرگی هستند که در سازه های ساختمانی استفاده می شوند و سرعت و شدت لرزش ها را کاهش می دهند. گفته می شود میراگرها در سازه های دریایی  و ساختمان های بلند، کاربرد فراوانی دارند و موثر عمل می کنند.

جداسازهای لرزه ای به منظور بهسازی راه ها و ساختمان ها در طراحی فوندانسیون و زیر طبقات اول ساختمان ها استفاده می شوند. این تکنولوژی در پل ها، زیر عرشه و پایه های پل، سازه های مخازن و فرودگاه ها کاربرد دارد. اجرای این روش بر افزایش ظرفیت، مقاومت و شکل پذیری اجزای سازه ای اصلی موثر بوده و هیچ تاثیری در کاهش نیروهای زلزله و خسارات اعمال شده به اجزای غیرسازه ای ندارد. این روش فقط تاب آوری سازه مورد نظر را افزایش می دهد.