به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از «سیمپل فلایینگ» بعد از شیوع ویروس کرونا ظرفیت سفرهای هوایی کاهش یافت زیرا خطوط هوایی با محدودیت‌های دولتی و تقاضای کم مواجه شده اند. در این شرایط ایرلاین‌ها به واقعیت جدیدی دست یافته اند؛ این که استفاده از هواپیماهای پهن پیکر برای پرواز انتخاب مناسب تری برای آن‌ها به شمار می رود.
بسیاری از ایرلاین‌ها تحت فشار مالی نگران کننده قرار دارند، از این رو تعجب آور نیست که هواپیماهای با سوخت بیشتر با ظرفیت بار بالاتر (مانند A۳۵۰ و ۷۸۷) بیشتر از همتایان قدیمی خود استفاده شوند. هواپیماهای خانواده A۳۵۰ در حال حاضر یکی از پرمصرف‌ترین هواپیماهای جت در سراسر جهان به شمار می روند.
تجزیه و تحلیل اعداد و ارقام سایت ciriumنشان از این دارد که در شرایط کنونی هواپیماهای پهن پیکر بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. در این خصوص تحقیقی با تمرکز بر پروازهای ۱۹ تا ۲۶ می سال جاری صورت گرفت که نشان می دهد خانواده Twinjet های مدرن مانند A۳۵۰ و ۷۸۷ به طور قابل توجهی بیشتر از سایر هواپیماها مورد استفاده قرار می گیرند.
بر این اساس بیش از نیمی از ناوگان جهانی A۳۵۰ طی هفته گذشته حداقل یک بار پرواز کرده و خانواده ۷۸۷ تقریباً در ۴۵ درصد پروازها مورد استفاده قرار گرفته است. نوع بعدی هواپیمای مورد استفاده از خانواده Boeing ۷۷۷ بود که تقریباً ۴۰ درصد از آن استفاده شده است. هواپیماهای قدیمی‌تر، مانند خانواده‌های بوئینگ ۷۶۷ ، ایرباس A۳۳۰ ، A۳۰۰ ، ۳۱۰و تقریباً به اندازه نصف هواپیماهای A۳۵۰ و Dreamliner ها مورد استفاده قرار می گیرند.
به نظر می رسد راندمان عملیاتی پایین‌تر، نرخ استفاده از ۷۴۷ و A۳۸۰ را تحت تاثیر قرار داده است. با تمرکز بر این ۴ خانواده پرکاربرد، می توانیم گفت که جدیدترین، بزرگترین و کارآمدترین هواپیماها بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند.
بر اساس نتایج تحقیق مذکور طی این مدت 10-787 ( ۶۰ درصد) A۳۵۰-۱۰۰۰ (۶۰درصد) 9-787(۵۰ درصد) و A۳۵۰-۹۰۰ (۵۰ درصد ) مورد استفاده قرار گرفته اند.
دلیل اصلی این امر به احتمال زیاد ناشی راندمان سوخت این هواپیماها به همراه ظرفیت بار و مسافر است. دو مورد اول مزایای اقتصادی برای خطوط هوایی به ارمغان می آورند، در حالی که ظرفیت‌های بالاتر مسافر، اجرای قوانین فاصله گذاری اجتماعی را در هواپیما ساده می کند. در حقیقت، A۳۵۰-۱۰۰۰ می تواند۵۴ مسافر بیش از نسخه -۹۰۰ حمل کند، و دارای ظرفیت حمل بار ۴۴ LD۳s یا ۱۴ پالت است که هشت LD۳ یا سه پالت بیشتر از A۳۵۰-۹۰۰ است. از طرف دیگر، بوئینگ ۱۰-۷۸۷ ظرفیت بار ۴۰ LD۳ را دارد، در حالی که نوع -۹ دارای ۳۶ LD۳ است.
با پرواز کمتر مسافر، حمل بار اضافی می تواند از نظر اقتصادی برای شرکت‌های هواپیمایی سودمند باشد. بنابراین به نظر می رسد که استفاده از یک نوع هواپیمای خاص با ظرفیت بار آن ارتباط کاملا دارد.
با این حال، ظرفیت بار به تنهایی عامل تعیین کننده نیست زیرا ۳۰۰-۷۷۷ از نوع ER ظرفیت بار بیشتری نسبت به خانواده های هواپیمای ۷۸۷ و A۳۵۰ دارد. همچنین A۳۴۰-۶۰۰ و A۳۸۰ ظرفیت بار بیشتری را نسبت به نسخه های A۳۵۰-۹۰۰ و 9-787 ارائه می دهند. بنابراین می‌توان گفت در حال حاضر ترکیبی از ظرفیت بار و میزان بهره‌وری ترجیح اکثر شرکت‌های هواپیمایی است.
ترجمه: آزاده کاری