طرح اقدام ملی و جهش تولید مسکن یکی از محورهای اصلی برنامه های دولت بوده و در حال حاضر فعالیت محوری دولت سیزدهم در جامعه محسوب می شود که می تواند و باید شمول آن جامعیت در تمام اقشار جامعه داشته باشد. در این میان طبیعی است که همانند همه طرح ها و برنامه ها این طرح نیز فرصت ها و تهدیدهای خاص خود را داشته باشد.
مهمترین فرصت این طرح در صورت تحقق، بر مبنای اهداف بسط عدالت اجتماعی و ایجاد آرامش روانی در جامعه خواهد بود؛ در واقع با عرضه مسکن ارزان قیمت تلاش می شود تا از یک سو از افزایش بی رویه قیمت ها در بازار مسکن جلوگیری شود و از سوی دیگر امکان مالکین برای مصرف کننده نهایی فراهم آید. لیکن با توجه به هزینه های بالای نهاده های بخش مسکن و پیش بینی تداوم این روند در سال های آتی، هزینه احداث واحدهای مسکونی طرح اقدام ملی و به تبع آن قیمت تمام شده واحدها که با اعطای تسهیلات بانکی پوشش داده شده، در بدو امر فشار مالی را از دوش خریداران واحدها برمی دارد اما در ادامه و برای بازپرداخت اقساط متعلقه این وام‌ها باید تدبیری اندیشیده شود که اقساط وام‌ها با سطح عمومی درآمدهای خانوارها در وضعیت اقتصادی فعلی همخوانی داشته باشد .
در تجربه مسکن مهر کسانی که امکان بازپرداخت اقساط بانک را نداشتند با افزایش قیمت مسکن و به تبع آن افزایش ارزش مساکن مهر و فروش آن توانستند هم اقساط بانکی را تسویه کنند و هم سودی کسب کنند لیکن با ساخت یک میلیون واحد مسکونی، به نظر می رسد چشم انداز قیمت مسکن متعادل گشته و حتی سطح عمومی قیمت مسکن حداقل در یک بازه زمانی کاهش یابد و با اجرای این طرح، مسکن از یک کالای لوکس تجاری به یک کالای سرمایه ای مصرفی تبدیل شود.
بنابراین با توجه سطوح طبقاتی و درآمدی قاطبه متقاضیان مسکن، باید اقساط بانکی طوری تدبیر شوند که خریداران مساکن این طرح از خانوارهای فاقد مسکن به بدهکاران بانکی ناتوان از پرداخت اقساط تبدیل نشوند چرا که در چنین شرایطی اثرات اجتماعی اجرای طرح کاهش یافته و حتی از بین خواهد رفت.