شناسهٔ خبر: 128641 - سرویس استان‌ها
نسخه قابل چاپ

یادداشت

باز آفرینی سکونتگاه های غیررسمی استان سیستان و بلوچستان در سایه حکمروایی خوب شهری

سهیلا رضایی سهیلا رضایی رئیس اداره بازآفرینی شهری اداره کل راه و شهرسازی سیستان و بلوچستان

عوارض و مشکلات نواحی فرسوده شهری بنا به سرشت خود چندوجهی و چندبعدی هستند و در هر مورد به شکل خاصی بروز می نماید، افت منزلت اجتماعی و اقتصادی و نابسامانی های کارکردی و کالبدی این بافت ها به همراه افت بسیار شدید کیفیت محیط شهری از جمله دلایلی است که سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری را مجاب به ارائه راهبردها و راهکارهای مدیریتی در مواجهه با مسائل و مشکلات آن کرده است.

یکی از این رویکردهای نوین رویکرد بازآفرینی در چارچوب حکمروایی شهری است، واژه حکمروایی مدت زیادی نیست که به عنوان لازمه حرکت به سوی توسعه جوامع وارد متون تخصصی شده.در واقع حکمروایی به این معنا است که جهت اداره و برنامه ریزی صحیح شهر به صورت عام و محلات هدف باز آفرینی به صورت خاص نیاز به برقراری رابطه نزدیک بین شهروندان و مدیریت شهری و مشارکت شهروندان در تصمیم گیری ها است، در واقع به معنی تصمیم گیری از پایین به بالا است که در حال حاضر حلقه مغفول شده باز آفرینی شهری محلات است.

بر اساس مطالعات انجام شده مشارکت شهروندان، اثر بخشی و کارآیی، مسئولیت پذیری و پاسخگویی، شفافیت، قانونمندی، جهت گیری توافق، عدالت، بینش راهبردی و تمرکز زدایی از اصول حکمروایی شهری در ایران میتوان برشمرد که باید توجه داشت فقر زدایی یکی از اصول توسعه پایدار شهرها است که تحقق این مهم صرفا با استفاده از منابع دولتی امکان پذیر نیست و از آنجاکه محله را به عنوان سلول زندگی شهری تعریف می کنند قطعا هر گونه برون رفت از چالش های شهری باید از درون محلات آغاز شود این جاست که جهت برون رفت از فقر چند وجهی در سکونت گاه ها ملزم به حضور مردم و استفاده از منابع و ثروت درون محلات هستیم که در واقع این گونه اقدامات به روشنی حکمروایی شهری در محلات را نشان خواهد داد.

تا چندی پیش حضور و فعالیت دفاتر تسهیلگری در سطح محلات هدف استان سیستان و بلوچستان توانسته بودند با عنایت به اصول حکمروایی شهری رابطه صحیحی بین شهروندان و مدیریت شهری ایجاد کنند، متاسفانه بر اساس تصمیم گیری عجولانه و ناگهانی دفاتر تسهیلگری از بستر برنامه ریزی و اقدام در محلات حذف شدند حضور این دفاتر به حدی موثر بود که شاید بتوان گفت هر گونه برنامه ریزی برای محلات از این پس کاملا یک طرفه و بر اساس نظر مدیریت شهری خواهد بود که بر اساس سوابق و تجربیات گذشته برنامه ریزی با این رویکرد نتیجه‌ای جز شکست نخواهد داشت.

در حقیقت شاید بتوان مدعی شد که فعالیت مجدد دفاتر تسهیلگری و حضور آنها در محلات سکونتگاه گام موثری خواهد بود در تحقق برنامه ها و پیشگیری از رشد سکونت گاه های غیر رسمی .