شناسهٔ خبر: 57856 - سرویس جاده‌ای
نسخه قابل چاپ

راه ناتمام وزارت راه و ترابری پس از انقلاب

ساختمان وزارت راه و شهرسازی وزارت راه و ترابری که بعد از انقلاب راه پر پیچ و خمی راه طی کرد و در نهایت به وزارت راه و شهرسازی رسید، یکی از پر مخاطب‌ترین دستگاه‌های اجرایی کشور است که هر بخش از آن به طور مستقیم با زندگی روزمره مردم ارتباط دارد.

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از ایرنا،‌ با توجه به اینکه مسکن سهم ۳۰ درصدی در سبد خانوار دارد و حمل و نقل مهم ترین زیر ساخت برای انجام سفر و جابه جایی ها محسوب می شود،‌ وزارت راه و شهرسازی یکی از دستگاه های اجرایی است که تمام اقشار جامعه مخاطب آن هستند ضمن اینکه تخصصی ترین نهاد اجرایی کشور هم محسوب می شود. 

این وزارتخانه با مسئولیت های گسترده حاصل ادغام دو وزارت عریض و طویل راه و ترابری و مسکن و شهرسازی در سال ۹۰ است. ادغامی که شماری از کارشناسان امروز آن را سیاستی شتابزده و اشتباه می دانند که باعث تضعیف بخش شهرسازی شد. 

 از وزارت فوائد عامه تا راه و شهرسازی 

تاریخ تاسیس رسمی وزارتخانه ای مرتبط با امور راه و راهداری به سال ۱۲۹۸ هجری قمری برمی گردد. در دوران سلطنت ناصرالدین شاه وزارت «فوائد عامه» ایجاد و امور مربوط به احداث راه ، پل و راهداری برعهده این وزارتخانه گذاشته شد. 

بعدها به دلیل ارتباط این مجموعه با اموراتی مانند تجارت ،‌ نام آن به وزارتخانه «‌ فوائد عامه ، فلاحت و تجارت» تغییر کرد. در سال ۱۳۰۸ شمسی به موجب مصوبه مجلس شورای ملی،‌ وزارت طرق و شوارع و وزارت اقتصاد ملی، به جای وزارت فوائد عامه، فلاحت و تجارت تشکیل شد. 

اما باز هم عنوان این وزارتخانه دستخوش تغییر قرار گرفت و در سال ١٣١٥ وزارت طرق و شوارع با تصویب مجلس شورای ملی به وزارت راه تغییر نام یافت. در نهایت در سال ۵۳ قانون تغییر نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری و تجدید تشکیلات و تعیین وظایف آن در مجلس شورای ملی تصویب شد. 

از گذشته های دور تا به امروز راه همواره بستری برای مبادلات بازرگانی، تجارت و سفر بوده به همین دلیل قدمت شکل گیری دستگاه متولی آن به طور غیر رسمی به بیش از این سال ها برمی گردد. نمونه بارز اهمیت راه و راهداری در اقتصاد را می توان در عبور جاده ابریشم از ایران دید. مسیری که در سال های نبود نفت به مهم ترین محل درآمد برای کشورمان تبدیل شده بود. 

اهمیت این بخش از فعالیت های عمرانی از جمله راهسازی ها،‌ افزایش خطوط ریلی،‌ افزایش خطوط پروازی و ترددهای هوایی و افزایش عملکرد بنادر و ایجاد شرکت های کشتیرانی به این دلیل است که یکی از مهم ترین عوامل رشد اقتصادی، فراهم بودن زیرساخت‌ها هستند و زیربناهای حمل و نقل زمینی، دریایی، هوایی و ریلی می‌توانند در ارتقای نرخ رشد اقتصادی عامل تعیین کننده باشند و در برخی از کشورهای توسعه‌یافته، حمل‌ونقل بین ۶ تا ۱۲درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد که البته این رقم در ایران کمتر است. 

مهم ترین ماموریت بخش راه و ترابری این وزارتخانه اجرایی و عمرانی فراهم آوردن زیرساخت ها و ارایه خدمات به عام مردم و فعالان اقتصادی در سطح جهانی است چراکه حمل و نقل مهم ترین بستر انجام مبادلات تجاری و اقتصادی محسوب می شود. از این رو ساخت خطوط حمل و نقلی و تامین ناوگان ایمن و استاندارد، ایجاد کریدورهای ترانزیتی و مسافری برای افزایش سهم حمل و نقل ایران در بازارهای جهانی اصلی ترین وظیفه این دستگاه اجرایی است. 

اهمیت بخش حمل و نقل و ایجاد زیرساخت های مرتبط با آن مانند زیربناهای توسعه خطوط ترانزیتی آن چنان اهمیت دارد که بسیاری از کارشناسان اقتصادی و افراد اهل فن براین باور هستند که می تواند جایگزین درآمدهای نفتی در کشورمان باشد. 

۱۲وزیر سیاسیِ فنی در وزارت راه پس از انقلاب 

وزارت راه و ترابری پس از پیروزی انقلاب اسلامی برخلاف اینکه یکی از تخصصی ترین و فنی ترین وزارتخانه ها محسوب می شوند اما همواره محل مدیریت چهره های سیاسی بودند. چهره های فنی که از سیاستمداران فعال دوره خود و این روزها بوده اند. از سال ۵۷ تا به امروز ۱۲ وزیر بر مسند این وزارتخانه تکیه زدند که آقایان «علی نیکزاد» و «عباس آخوندی» از وزرای پس از ادغام وزارت راه و ترابری و مسکن و شهرسازی در وزارتخانه جدید راه و شهرسازی هستند. همچنین آقایان «احمد امری» در سال ۶۰، «سیدابوالحسن خاموشی» در سال ۶۳،‌ «صادق افشار» در سال ۸۰ و «احمد صادق بناب» در سال ۸۳ به عنوان سرپرست در این وزاتخانه مشغول به کار بودند. 

دو تن از وزیران راه و ترابری کشور هم در دوران خدمت خود به شهادت رسیدند. شهید«موسی کلانتری» در سال ۶۰ در جریان بمب گذاری در ریاست جمهوری و شهید «رحمان دادمان» درسال۸۰ در سانحه سقوط هواپیما جان خود را از دست دادند وبه مقام رفیع شهادت رسیدند. 

اما «احمد خرم» از وزرای دولت اصلاحات و «حمید بهبهانی» از وزرای دولت نهم و دهم هم از وزرایی هستند که با استیضاح نمایندگان مجلس ساختمان شهید دادمان را ترک کردند. 

 اولین وزیر راه و ترابری پس از انقلاب 

«یوسف طاهری قزوینی» اولین وزیر راه و ترابری پس از انقلاب در دولت موقت بازرگان بود. طاهری متولد سال ۱۳۰۶ زمانی که به وزارت رسید،‌۵۳ ساله بود. وی از همان روزهای ابتدای پیروزی انقلاب به عنوان وزیر راه و ترابری انتخاب شد و دوره وزارتش تا خرداد ماه ۵۹ یعنی کمتر از دو ماه قبل از شروع جنگ تحمیلی ادامه داشت. وی کار خود را در این وزارتخانه با کار در اداره کل نظارت فنی از سال ۳۵ شروع کرد و در سال ۵۷ به وزارت رسید و در نهایت اواخر سال ۶۰ به تقاضای خود از وزارت راه بازنشسته شد.

۲۳ بهمن ۱۳۵۷ تا ۱۰ خرداد ۱۳۵۹ وزیر راه و ترابری کشور در دوره نخست وزیری بازرگان و دوره تشکیل شورای انقلاب بود. با به روی کار آمدن دولت رجایی، کابینه دولت هم تغییر کرد و شهید کلانتری جایگزین طاهری در وزارت راه وترابری شد. 

کلانتری، وزیر شهید دولت رجایی 

موسی کلانتری متولد مرند در سال ۱۳۲۷،‌ کار خود را در زیر مجموعه های وزارت راه به عنوان مدیرکل راه و ترابری در استان‌های خوزستان و آذربایجان غربی شروع کرد.

کلانتری را می توان یک چهره سیاسی در عین حال فنی و مهندسی دانست که روزهای تحصیل خود در مقطع فوق لیسانس راه و ساختمان را دردانشگاه پلی تکنیک گذارند و در نهایت در سن ۳۱ سالگی به عنوان دومین وزیر راه و ترابری کشور در کابینه «ابوالحسن بنی صدر» انتخاب شد و از دی ماه ۱۳۵۸ تا تیرماه ۱۳۶۰ وزیر راه و ترابری روزهای اول شروع جنگ تحمیلی بود. 

کلانتری پس از پیروزی انقلاب به عنوان پاسدار در کمیته‌ به حراست از انقلاب اسلامی مشغول به کار بود تا اینکه در سال ۵۸ به عنوان وزیر راه و ترابری انتخاب شد و پس از گذشت کمتر از دو سال در دولت رجایی در جریان بمب گذاری در دفتر حزب جمهوری اسلامی به همراه شهید بهشتی به شهادت رسید. شهید کلانتری در دوره وزارت در جبهه های جنگ حضور داشت و ساخت راه های استراتژیک در شهرهای درگیر جنگ از مهم ترین اقدامات کلانتری بوده است.

 اولین سرپرست وزارت راه و ترابری 

«احمد امری» با شهادت موسی کلانتری سرپرستی وزارت راه و ترابری را برعهده گرفت. امری به طور مستقل و بدون وابستگی به یک حزبی در دوران نخست وزیری «محمد جواد باهنر» به عنوان سرپرست این وزارتخانه مطرح شد و کمتر از یک ماه به عنوان سرپرست مشغول به کار بود تا اینکه «هادی نژاد حسینیان » در تاریخ شهریورماه سال ۶۰ دردوره شورای موقت ریاست جمهوری به عنوان مقام عالی این وزارتخانه انتخاب شد و تا روزهای پایانی اسفند ماه سال ۶۳ وزیر باقی ماند. 

وزیر راهی که نفتی شد

پس از عزل بنی صدر و شهادت رجایی، با نبود رییس جمهوری، شورای موقت ریاست جمهوری تشکیل شد و در نهایت « میر حسین موسوی» انتخاب شد و نژادحسینیان در کابینه موسوی به وزارت راه برگزیده شد. نژاد حسینیان در ۱۳۲۵ش در تهران به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات ابتدائی و متوسطه، وارد دانشگاه تهران شد و در دانشکده فنی به تحصیل در رشته مهندسی راه و ساختمان پرداخت.در ۱۳۴۹ با درجه فوق لیسانس راه و ساختمان فارغ التحصیل شد و تا ۱۳۵۴ش به فعالیت در شرکت های عمرانی پرداخت. 

در آن سال عازم آمریکا شد و به تحصیل در رشته حمل و نقل در مقطع دکتری پرداخت ولی به علت پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷، تحصیل را نیمه کاره رها کرده به کشور بازگشت. وی فعالیت های سیاسی خود را در تشکل دانشجویی انجمن اسلامی دانشگاه تهران و سپس انجمن های اسلامی دانشجویان ایرانی آمریکا و کانادا متمرکز کرده بود و ۱۳۵۶، رئیس شورای رهبری انجمن های اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا بود . 

وی همچنین در کابینه رفسنجانی، وزیر صنایع سنگین حضور داشت و در دوره اول وزارت کمال خرازی در وزارت خارجه، سفیر دائم ایران درسازمان ملل شد و بعد از آن به نمایندگی ایران در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) انتخاب شد و در حال حاضر هم یکی از مشاوران وزیر نفت است. تشکیل اداره راه کربلا و راه اندازی جهاد ایمنی راه ها با حضور داوطلبان و جهادگران از مهم ترین اقدامات حسینیان نژاد در دوره وزارتش بود که گفته می شود ایمنی جاده ها با حداقل امکانات ارتقای قابل توجهی داشت. 

نژادحسینیان از ۱۰ شهریور ۱۳۶۰ تا ۲۲ اسفند ۱۳۶۳ به عنوان وزیر راه و ترابری کشور مشغول به کار بود. 

سرپرستی خاموشی در راه و ترابری 

«سید ابوالحسن خاموشی» بیشترین مدت سرپرستی در وزارت راه و ترابری را داشته وی پس از نژاد حسینیان ۸ ماه به عنوان سرپرست در این وزارتخانه مشغول به کار شد. وی که خاموشی دانش‌آموخته مهندسی مکانیک از دانشگاه صنعتی شریف است، از ۲۲ اسفند ۱۳۶۳ تا ۵ آبان ۱۳۶۴ سرپرست وزارت راه و ترابری بود. وی یکی از برادران معروف تکنوکرات خاموشی ها است. تقی، محمدعلی، ابوالحسن، علینقی، مرتضی و محسن،‌تقی از بازاریان و اعضای نزدیک به موتلفه اسلامی بود. در دولت مرحوم هاشمی،‌ خاموشی موفق به دریافت نشان دولتی از رییس جمهوری شد. ابوالحسن در حال حاضر عضو هیات عامل ایمیدرو مدیرعامل شرکت پتروشیمی سرمایه‌گذاری ایرانیان است. 

سعیدی کیا، وزیر تمام دولت ها 

پنجم آبان سال ۶۴ «محمد سعیدی کیا» رییس فعلی بنیاد مستضعفان، امور اداره وزارت راه و ترابری دولت موسوی را بر عهده گرفت. وی زاده ۱۳۲۵ در اصفهان است. سعیدی کیا از آن دسته از مدیران است که در تمام دولت های پس از انقلاب در بسیاری از سمت ها و وزارتخانه ها حضور پیدا کرد. وی مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته راه و ساختمان از دانشگاه امیر کبیر تهران دریافت کرده و اغلب سمت هایی که داشته مرتبط با رشته تحصیلی اش بوده است. 

سعیدی کیا ۳۹ ساله بود که ششم آبان ۱۳۶۴وزیر راه و ترابری شد و تا ششم شهریور ۱۳۷۲وزیر راه و ترابری دولت های موسوی و مرحوم هاشمی باقی ماند. 

در دولت اصلاحات هم در سال های ۷۶ تا ۷۹ به عنوان وزیر جهاد سازندگی انتخاب شد.در دولت نهم هم درسال ۱۳۸۴ وی برای تصدی وزارت مسکن و شهرسازی به مجلس معرفی و پس از تأیید مجلس این مدیریت وزارت را در اختیار گرفت. سعیدی کیا در دوره دهم انتخابات ریاست‌جمهوری ایران شرکت کرد اما با اعلام اسامی کاندیداهای تایید شده توسط شورای نگهبان، وی جزو عدم احراز صلاحیت‌ها انتخابات ریاست‌جمهوری قرار گرفت. 

این سیاستمدار اصفهانی در حال حاضر رییس یکی از اقتصادی ترین بنیاد های کشور یعنی بنیاد مستضعفان است و بسیاری ها کارنامه وی را دراین مجموعه اقتصادی قابل قبول می دانند. مهم ترین دستور و توصیه رهبری به سعیدی کیا به عنوان رییس بنیاد مستضعفان، محرومیت زدایی بوده که این خواسته رهبری به طور جدی در محروم ترین نقطه کشور یعنی «قلعه گنج» در حال انجام است. 

ترکان، وزیری که کلنگ آزادراه تهران- شمال را زد 

«اکبر ترکان» از اعضای موسس حزب اعتدال و توسعه، در شهربور ۷۲ جای سعیدی کیا را در وزارت راه و ترابری گرفت. وی در سال ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد و در سال ۱۳۴۹ از دانشگاه صنعتی شریف در رشته مهندسی مکانیک فارغ التحصیل شد. ترکان ۴۱ ساله بود که وزیر راه و ترابری دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی شد و از دهم شهریور ۱۳۷۲تا هشتم شهریور ۱۳۷۶در این وزارتخانه مشغول به کار بود. 
ترکان که در حال حاضر مشاور عالی رییس جمهوری است و وی سمت های اجرایی خود را در سال های جنگ با عراق در سال ۶۰ با استانداری ایلام شروع کرد. پس ازآن از ۱۵ تیر ۱۳۶۲ تا ۱۴ بهمن ۱۳۶۳ استاندار هرمزگان شد. 

وی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروی‌های مسلح در دولت اول مرحوم هاشمی رفسنجانی و وزیر راه و ترابری در دولت دوم وی بود. ترکان هم از مدیران منزوی دردولت احمدی نژاد محسوب می شود البته در دولت نهم، وی از معاونان وزارت نفت بود که پس از سال ۸۸ به سرنوشت بسیاری از مدیران دچار و خانه نشین شد. اما در دولت یازدهم وی به عنوان مشاور عالی رییس جمهوری و دبیر شورای عالی مناطق آزاد و همچنین رییس سازمان نظام مهندسی برگزیده شد. 

در دوره وزارت ترکان در راه و ترابری یکی از تاریخی ترین پروژه های کشور یعنی آزادراه تهران- شمال کلنگ زنی شد،‌ هر چند پس از گذشت بیش از دو دهه از کلنگ زنی این پروژه تنها یک قطعه از چهار قطعه آن به افتتاح رسیده است و گفته می شود اواخر امسال شاید قطعه اول آزادراه شمال به طول ۳۴ کیلومتر به افتتاح برسد. مهم ترین دلیل اجرایی نشدن این پروژه در موعد مقرر را نبود همکاری بین دستگاه های اجرایی،‌نبود منابع مالی و سخت بودن جغرافیای مسیر اعلام می شود. 

از جهاد سازندگی و وزارت راه تا جهاد کشاورزی 

«محمود حجتی » ۶۳ ساله هفدهم مهر ماه سال ۱۳۳۴ در نجف آباد به دنیا آمد. وی در ۴۲ سالگی در شهریور ماه ۷۶ در دولت اصلاحات زیر راه و ترابری شد و دوره وزارتش تا ۱۱ دی ۱۳۷۹ادامه پیدا کرد. وی فارغ التحصیل مهندسی عمران از دانشگاه صنعتی اصفهان است و در فاصله سال های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۳ استاندار سیستان و بلوچستان بود. در دولت خاتمی هم به عنوان وزیر راه و ترابری و از ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۴ در جایگاه وزیر جهاد کشاورزی فعالیت کرده است. حجتی که از اعضای شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی است با پیروزی انقلاب اسلامی، وارد نهاد جهاد سازندگی شد.یکی از اقدامات وی در همان سال ها احداث سد کرخه است و به عنوان مدیر اجرایی این پروژه تا زمان بهره‌ برداری فعالیت کرد.

حجتی در حال حاضر وزیر جهاد کشاورزی است و در همان سال ۹۲ روحانی وی را برای تصدی این وزارتخانه به مجلس پیشنهاد کرد و مجلس هم به وی رای اعتماد داد. 

دومین وزیر شهید راه و ترابری 

پس از حجتی، مرحوم «رحمان دادمان» در دی ماه ۷۹ در سن ۴۴ سالگی وزیر راه و ترابری دوره دوم رییس جمهوری خاتمی انتخاب شد. دادمان سال ۱۳۳۵ در اردبیل به دنیا آمد. وی ۴۵ سال داشت که در حین خدمات در سانحه هوایی به شهادت می رسد. 

این چهره سیاسی – فنی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ از فعالان جنبش اسلامی در انجمن‌های اسلامی دانشگاه تهران بود. دادمان پس از پیروزی انقلاب به همراه دانشجویان مسلمان پیرو خط امام در تسخیر سفارت آمریکا حضور داشت . وی در سال ۶۰ به عنوان نماینده مردم تبریز و نماینده حزب جمهوری اسلامی وارد مجلس شورای اسلامی می شود. در نهایت طی جریاناتی اعتبارنامه وی رد شد و این پایان کار دادمان در مجلس بود. 

پس از رد اعتبارنامه ‌اش به سپاه برگشت و تا پایان جنگ به عنوان یکی از نیروهای سپاه در سمت های مختلفی در عملیات های جنگی حضور داشت. در سال ۱۳۶۹ در آزمون اعزام به خارج برای اخذ مدرک دکتری پذیرفته و به عنوان دانشجوی بورسیه وزارت علوم عازم شهر منچستر انگلستان شد.

در سال ۱۳۷۵ با مدرک دکتری به ایران بازگشت و به عنوان وزیر راه و ترابری انتخاب می شود. اما در سال ۸۰ سرنوشت مبهمی برای دادمان رقم می خورد. اردیبهشت سال ۱۳۸۰در حالی که بحث‌هایی پیرامون انتخاب وی به عنوان گزینه جبهه مشارکت برای معاون اولی جدید دولت خاتمی در جریان بود، صبح روز ۲۷ اردیبهشت برای انجام ماموریت اداری و افتتاح فرودگاه گرگان عازم استان گلستان می‌شود.

هواپیمای یاک ۴۰ در ساعت ۶:۴۵ بامداد پنج شنبه، تهران را ترک می‌کند و ده دقیقه قبل از رسیدن به مقصد ارتباط این هواپیما با ایستگاه مربوطه قطع می‌شود و به علل نامعلومی در ۱۰ مایلی ساری سقوط می‌کند و در این سانحه دادمان پس از کلانتری دومین وزیر شهید وزراتخانه راه و ترابری محسوب می شود. 

سرپرستی وزارت به افشار رسید 

پس از شهادت دادمان «صادق افشار» به عنوان سرپرست وزارتخانه انتخاب شد. ‌از بیست و هفتم اردیبهشت سال ۱۳۸۰تا نهم شهریور همان سال افشار سرپرست وزارت راه بود. وی از چهره های حمل و نقلی است که در حال حاضر هم به عنوان مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری حمل و نقل تامین یکی از زیرمجموعه های «شستا» مشغول به کار است. افشار در دولت موسوی هم رئیس هیأت مدیره و مدیر عامل شرکت سهامی راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران بود. 

 اولین وزیر استیضاحی راه و ترابری

پس از سرپرستی افشار،‌ «احمد خرم» بر صندلی وزارت راه و ترابری تکیه می زند. وزیری که دوره جنجالی اش را با استیضاح به پایان می رساند. خرم در سال ۱۳۲۹ در اصفهان متولد شد. تحصیلات دانشگاهی وی مهندسی راه و ساختمان و کارشناسی ارشد مدیریت دولتی و فارغ التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران است.

خرم در سن ۵۱ سالگی وزیر راه و ترابری می شود و از نهم شهریور۱۳۸۰تا دوازدهم مهر ۱۳۸۳ وزیر راه دولت دوم خاتمی باقی می ماند. وی در نهایت با رای موافق مجلس به استیضاحش،‌ وزارتخانه را ترک می کند .

راه اندازی فرودگاه امام خمینی پس از سه دهه مهم ترین اقدام وی در دوره وزارتش بود. در مناقصه ساخت این فرودگاه شرکت ترکیه ای- اتریشی تاو انتخاب شد و سال ۸۳ فاز اول فرودگاه به افتتاح رسید که در جریان مراسم افتتاح ناهماهنگی هایی ایجاد شد و بعدها خرم اعلام کرد که تا محاکمه عاملان این ناهماهنگی ها این فرودگاه افتتاح نخواهد شد اما در نهایت فرودگاه در روزهای آخر دولت خاتمی نیمه کاره افتتاح و نگهداری آن با مصوبه مجلس هفتم به شش شرکت ایرانی واگذار شد. 

مجلس به بناب رای اعتماد نداد 

با استیضاح خرم، رییس دولت وقت «احمد صادقی بناب» را به عنوان وزیر راه و ترابری به مجلس معرفی کرد اما مجلس به بناب رای اعتماد نداد. بناب متولد سال ۱۳۳۰ در تبریز و دارای مدرک کارشناسی ارشد مدیریت است و زمانی که به عنوان وزیر به مجلس معرفی شد،‌ ۵۳ سال داشت. وی از سیزدهم مهر ۱۳۸۳ تا هفتم آبان ماه همان سال یعنی کمتر از یک ماه به عنوان سرپرست وزارت راه و ترابری بود.

تنها وزیر اصلاحاتی دولت احمدی نژاد 

پس از استیضاح خرم، ۲۳ مرداد ۱۳۸۳ «محمد رحمتی» برای تصدی وزارت راه و ترابری ایران به مجلس شورای اسلامی معرفی و به عنوان وزیر راه و ترابری ایران در دولت هشتم انتخاب شد.

رحمتی سال ۱۳۳۷در یزد به دنیا آمد. وی کارشناسی راه و ساختمان خود را از دانشگاه صنعتی شریف و مدرک کارشناسی ارشد مهندسی عمران (گرایش سازه و راه‌سازی) خود را از دانشگاه تهران گرفت.

هفتم آبان ۱۳۸۳در حالی که ۴۶ سال داشت به عنوان وزیر راه و ترابری دولت خاتمی انتخاب می شود. وی تنها وزیر دولت اصلاحات بود که به عنوان وزیر در دولت نهم انتخاب شد. در نهایت تیرماه سال ۸۷ با استعفای اجباری از سمت خود کنار می رود.

طراح دوربرگردان های تهران، آخرین وزیر راه و ترابری

پس از رحمتی،‌ «حمید بهبهانی» به عنوان آخرین وزیر راه و ترابری انتخاب می شود. وی از استادهای دانشگاهی محمود احمدی نژاد بود که در سال ۱۷ تیر سال ۸۷ به این سمت می رسد اما کار بهبهانی هم با استیضاح در مجلس به پایان می رسد. 

بهبهانی دی ماه سال۱۳۱۹در شیراز به دنیا آمده است. وی دکترای تخصصی عمران با گرایش حمل و نقل و ترافیک از دانشگاه علم و صنعت را دارد. وقتی احمدی نژاد استاد خود را به این سمت منصوب می کند وی ۶۸ سال سن داشت و یکی از مسن ترین وزرای کابینه دولت محسوب می شد. بهبهانی هفدهم تیر ۱۳۸۷ وارد وزارت راه و شهرسازی می شود و در نهایت ۱۲ بهمن ۱۳۸۹با استیضاح نمایندگان وزارتخانه را ترک می کند. 

یکی از مهم ترین دلایل استیضاح بهبهانی بحث سقوط هواپیماها در آن دوره بود که منجر به از رده خارج شدن تمام هواپیماهای توپولف شد. وی تنها وزیری بود که در جلسه استیضاح خود حاضر نشد و گفته می شود همین غیبت وی در مجلس یکی از دلایلی بود که نماینده ها به استیضاحش رای موافق دادند. 

پس از استیضاح بهبهانی،«علی نیکزاد» که وزیر مسکن و شهرسازی دولت دهم بود به عنوان سرپرست وزارتخانه راه و ترابری انتخاب شد . اما در نهایت با ادغام وزارت راه و ترابری و مسکن و شهرسازی در سال ۹۰،‌نیکزاد به عنوان وزیر راه و شهرسازی کار خود را در ساختمان دادمان ادامه داد. 

گفته می شود طراح اصلی پروژه های دوربرگردان در دوره شهرداری احمدی نژاد بهبهانی بوده است. وی مصاحبه ای هم در این زمینه داشته با این عنوان که « پول نداشتیم، دوربرگردان زدیم».

نیکزاد و آخوندی وزرای پس از ادغام 

سال ۹۰ با ادغام دو وزارتخانه راه و ترابری و مسکن و شهرسازی،‌«علی نیکزاد» به عنوان اولین وزیر وزارتخانه جدید راه و شهرسازی انتخاب می شود. بسیاری ها بر این باور هستند که با انتخاب وزیر مسکنی برای این وزارتخانه جدید پروژه های راهی زیر سایه مسکن قرار گرفت. 

با تغییر دولت و به روی کار آمدن دولت تدبیر و امید «عباس آخوندی» وزیر راه و شهرسازی شد و از سال ۹۲ تا به امروز آخوندی سکاندار وزارت راه و شهرسازی است. 

درباره عملکرد نیکزاد و آخوندی در بخش دیگر این گزارش به طور تفصیلی پرداخته خواهد شد./

نظر شما